Να μπουν μπροστά οι δασολόγοι για να εφαρμοστεί η απόφαση που εξέδωσε πρόσφατα το ΣτΕ
Εφτά χρόνια χρειάστηκε ο πρώην πρόεδρος του ΣτΕ και πρώην υπηρεσιακός πρωθυπουργός Π. Πικραμμένος για να υιοθετήσει τους ορισμούς του δάσους και της δασικής έκτασης που είχε δώσει η απόφαση 27/1999 του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ), ενώ ο νυν πρόεδρος του ΣτΕ Κ. Μενουδάκος χρειάστηκε οχτώ χρόνια για να υιοθετήσει τους ορισμούς αυτής της απόφασης!Το ΑΕΔ συνεδρίασε και εξέδωσε την απόφαση 27/1999, γιατί μεταξύ των αποφάσεων 607/90 και 1847/94 του Αρείου Πάγου και των αποφάσεων 3276/96 και 1151/97 του ΣτΕ υπήρξε διχογνωμία ως προς τις έννοιες του δάσους και της δασικής έκτασης, όπως ορίζονταν στο άρθρο 3 του νόμου 998/79 (όπως αυτός ίσχυε πριν τις τροποποιήσεις του από τους αντιδασικούς νόμους 3208/ 2003 και 3818/2010. Σε περιπτώσεις διχογνωμίας μεταξύ των δύο ανώτατων δικαστηρίων για το ίδιο ζήτημα η υπόθεση παραπέμπεται στο ΑΕΔ, είτε αυτεπάγγελτα είτε κατόπιν προσφυγής αυτών που έχουν έννομο συμφέρον.
Το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ με τις δύο αποφάσεις του είχε υιοθετήσει τον επιστημονικό ορισμό του δάσους και της δασικής έκτασης. Για την ιστορία θυμίζουμε ότι τότε πρόεδρος του Ε’ Τμήματος ήταν ο Μ. Δεκλερής. Ιδού το σχετικό απόσπασμα που περιγράφει τον επιστημονικό ορισμό:
Είναι δε, κατά την οικεία επιστήμη (δασική οικολογία) δάσος ή δασικό οικοσύστημα, οργανικό σύνολο αγρίων φυτών με ξυλώδη κορμό επί της διά τούτο εξαρκούσης επιφανείας εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν διά της αμοιβαίας αλληλεξαρτήσεως και αλληλεπιδράσεώς των, ιδιαιτέρα βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Εξ’ άλλου. Δασική έκταση υπάρχει όταν στο ανωτέρω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά (…) Νομικώς η ενότης αυτή δύναται να συνάγεται εκ των εις τα στοιχεία του φακέλου περιγραφομένων χαρακτηριστικών της περί ης εκάστοτε πρόκειται αγρίας ξυλώδους βλαστήσεως. Πάντως υπαρχούσης της ενότητος ταύτης, υφίσταται η αντικειμενική προϋπόθεσις της εννοίας του δάσους ή δασικής εκτάσεως, τεκμαίρεται δε ως αυτονόητος και αυταπόδεικτος η συνυπάρχουσα θεμελιώδης λειτουργία παντός δασικού οικοσυστήματος που συμβάλλει στην ισορροπίαν του φυσικού περιβάλλοντος, ήτοι ο κύριος ρόλος του εις τον κύκλο άνθρακος και στην παραγωγή οξυγόνου, η συγκράτησις των ομβρίων υδάτων και του χώματος κ.ο.κ. Τοιουτοτρόπως δεν απαιτείται να βεβαιούται εκάστοτε αύτη ρητώς και ειδικώς κατά τον χαρακτηρισμόν δάσους ή δασικής εκτάσεως.Αυτόν τον επιστημονικό ορισμό του δάσους και της δασικής έκτασης υιοθέτησε το ΑΕΔ με την απόφασή του 27/1999, αποδεχόμενο τις δύο αποφάσεις του ΣτΕ που προαναφέραμε. Η απόφαση εκδόθηκε στις 5 Μάρτη του 1999 και δημοσιεύτηκε στις 13 Οκτώβρη του 1999. Ποια ήταν η τύχη της;
Οι αποφάσεις του ΑΕΔ, σύμφωνα με το άρθρο 100, παρ. 4 του συντάγματος, είναι αμετάκλητες. Δηλαδή, πρέπει να εφαρμόζονται υποχρεωτικά από τη δημόσια διοίκηση. Οπως θα δούμε στη συνέχεια, όμως, η συγκεκριμένη απόφαση όχι μόνο δεν εφαρμόστηκε από τη δημόσια διοίκηση, αλλά υπονομεύτηκε ακόμη και από τη διοίκηση του ΣτΕ!
Η πρώτη υπονόμευση της απόφασης έγινε σε επίπεδο συνταγματικό το 2001. Με την αναθεώρηση του συντάγματος προστέθηκε στο άρθρο 24 η ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 24, με την οποία νοθεύεται κατά κάποιο τρόπο ο επιστημονικός ορισμός του δάσους και της δασικής έκτασης με την προσθήκη της έννοιας «αναγκαία επιφάνεια» για τον ορισμό του δάσους και της δασικής έκτασης.
Εμπνευστής αυτής της αλλοίωσης του επιστημονικού ορισμού ήταν ο πρώην Γενικός Διευθυντής Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (ΓΔΑΠΔΦΠ) και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Β. Γιωτάκης.
Στη συνέχεια, το ίδιο στέλεχος εισηγήθηκε το δασοκτόνο νόμο 3208/2003, με τον οποίο παραβιάζεται τόσο η απόφαση 27/1999 του ΑΕΔ όσο και η ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 24 του συντάγματος, σε ό,τι αφορά τον επιστημονικό ορισμό του δάσους (και όχι μόνο). Ετσι, η απόφαση 27/1999 του ΑΕΔ όχι μόνο δεν εφαρμόστηκε, αλλά και κατακρεουργήθηκε. Μετά την ψήφιση του νόμου 3208/2003, το Δεκέμβρη του 2003, και ιδιαίτερα μετά την εγκύκλιο 1099/2004 του Ε. Μπασιάκου, τον Οκτώβρη του 2004, ο δασικός πλούτος της χώρας έμεινε ανυπεράσπιστος.
Ο πρώην υπουργός Γεωργίας Ε. Μπασιάκος εκτός από την εφαρμοστική εγκύκλιο 1099/2004 του δασοκτόνου νόμου εξέδωσε και την απόφαση 90532/174, που δημοσιεύτηκε στις 23 Μάρτη του 2005 στο ΦΕΚ τεύχος 370Β. Με την απόφαση αυτή καθόριζε διαδικασίες κατάρτισης, τήρησης, κωδικοποίησης και ενημέρωσης του δασολογίου, εννοείται με βάση το δασοκτόνο νόμο 3208.
Επόμενο ήταν να αντιδράσουν τόσο κατά της εγκυκλίου 1099 όσο και κατά της απόφασης αυτής η ΠΕΔΔΥ και το ΓΕΩΤΕΕ. Στις αρχές του 2005 κατέθεσαν προσφυγές στο ΣτΕ, με σκοπό να εκδώσει αποφάσεις για την αντισυνταγματικότητά τους και έτσι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας να αναγκαστεί να τις πάρει πίσω και η κυβέρνηση της ΝΔ να καταργήσει το δασικό νόμο 3208/2003.
Εισηγητής του ΣτΕ στην προσφυγή της ΠΕΔΔΥ κατά της δασοκτόνου εγκυκλίου 1099/2004 ορίστηκε ο Π. Πικραμμένος που τότε ήταν απλός σύμβουλος. Μέχρι τον Ιούλη του 2007 είχαν γίνει εφτά αναβολές της συνεδρίασης του ΣτΕ, πότε γιατί ήταν άρρωστος και πότε γιατί δεν ήταν έτοιμος ο εισηγητής. Ενώ υπήρχε η απόφαση 27/1999 του ΑΕΔ, που ήταν τελεσίδικη και έπρεπε να εφαρμοστεί και από το ΣτΕ, κηρύσσοντας την εγκύκλιο 1099/2004 αντισυνταγματική, ο Π. Πικραμμένος με τις εισηγήσεις του αποδέχτηκε τις βασικές αντισυνταγματικές διατάξεις του 3208/2003 και τον αντισυνταγματικό ορισμό του δάσους και της δασικής έκτασης με τον οποίο υπονομευόταν ο επιστημονικός ορισμός του δάσους, τον οποίο είχαν αποδεχτεί τόσο το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ όσο και το ΑΕΔ.
Θεωρούσε όλες αυτές τις αντισυνταγματικέςε διατάξεις συνταγματικές. Εμφανιζόταν σαν να αγνοεί την απόφαση 27/1999 του ΑΕΔ.
Το καλοκαίρι του 2007 ο Π. Πικραμμένος επιβραβεύτηκε και για την προσφορά του στην υποστήριξη της δασοκτόνου εγκυκλίου 1099/2004 και επιλέχτηκε ως αντιπρόεδρος του ΣτΕ, ενώ το 2009 προήχθη σε πρόεδρο, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τη μέρα που ορίστηκε υπηρεσιακός πρωθυπουργός.
Το 2008, ο τότε υφυπουργός Γεωργίας Κ. Κιλτίδης απέσυρε την εγκύκλιο 1099/2004 και έτσι διασώθηκε ο δασοκτόνος νόμος 3208/2003. Ολα αυτά τα χρόνια, από το Δεκέμβρη του 2003 μέχρι σήμερα, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις έμειναν ανυπεράσπιστα από τις άγριες επιθέσεις που δέχονται από οικοπεδοφάγους διάφορων αποχρώσεων.
Εμεινε μόνο η προσφυγή κατά της υπουργικής απόφασης του Ε. Μπασιάκου για το δασολόγιο. Η εξέτασή της πάγωσε μέχρι το 2010 και στη συνέχεια η προσφυγή αυτή εξετάστηκε από την Ολομέλεια του ΣτΕ, η οποία κατέληξε στην απόφαση 32/2013. Η εξέταση της προσφυγής ολοκληρώθηκε σε τρεις συνεδριάσεις (18 και 28 Νοέμβρη και 5 Δεκέμβρη του 2011) επί προεδρίας Π. Πικραμμένου.
Το Γενάρη του 2013, με πρόεδρο πλέον τον Κ. Μενουδάκο, δημοσιεύτηκε η απόφαση 32 της Ολομέλειας του ΣτΕ, με την οποία γίνεται δεκτή η απόφαση 27/1999 του ΑΕΔ και χαρακτηρίζονται αντισυνταγματικές οι διατάξεις των νόμων 3208/2003 και 3147/2003 σε ό,τι αφορά τους ορισμούς για το δάσος και τη δασική έκταση. Ομως, ο Ειδικός Γραμματέας Δασών και ο Γενικός Διευθυντής Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών δεν κάνουν τίποτα προκειμένου να εφαρμοστούν οι αποφάσεις 27/1999 του ΑΕΔ και 32/2013 του ΣτΕ. Από την απόφαση του ΑΕΔ πέρασαν πάνω από 13 χρόνια, ενώ από την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ πέρασαν τρεις μήνες.
Με την απόφαση 32/2013 του ΣτΕ μπορεί και πρέπει να καταργηθούν όλες οι δασοκτόνες εγκύκλιοι που εκδόθηκαν από το 2004 μέχρι σήμερα, με τις οποίες έγινε μεγάλη ζημιά στο δασικό πλούτο της χώρας. Σ’ αυτό το ζήτημα θα επανέλθουμε πιο συγκεκριμένα. Προς το παρόν περιοριζόμαστε σε ένα ερώτημα: Η ΠΕΔΔΥ και οι δασολόγοι θα φέρουν τα πάνω κάτω ώστε να εφαρμοστεί η απόφαση αυτή του ΣτΕ; Το ρωτάμε, γιατί μέχρι τώρα η στάση της ΠΕΔΔΥ είναι υποτονική και, εάν συνεχιστεί, το αποτέλεσμα θα είναι να συνεχιστεί η καταστροφή του δασικού πλούτου της χώρας, με τεράστιες επιπτώσεις στο περιβάλλον και στη ζωή μας.
Για την εφαρμογή της Απόφασης 32/2013 του ΣτΕ, που επαναφέρει τον επιστημονικό ορισμό του δάσους
Απαιτείται άμεση και αποφασιστική δράση
Την προηγούμενη βδομάδα, στο άρθρο μας με τίτλο «Ιστορίες δασικής υστερίας» περιγράψαμε, εκτός των άλλων, τις «περιπλανήσεις» και «αναζητήσεις» των πρώην και νυν προέδρων του ΣτΕ Π. Πικραμμένου και Κ. Μενουδάκου, από τις οποίες προκλήθηκε μεγάλη ζημιά στο δασικό πλούτο της χώρας. Οι δύο πρόεδροι του ΣτΕ χρειάστηκαν χρόνια μέχρι να αποδεχτούν την απόφαση 27/1999 του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ). Τα κίνητρά τους γι’ αυτή την κατά 180 μοίρες στροφή στις απόψεις τους για τον επιστημονικό ορισμό του δάσους και τον αντισυνταγματικό χαρακτήρα του ορισμού που εισήχθη στους δασοκτόνους νόμους 3208/2003, 3818/2010 και άλλους δεν τα γνωρίζουμε.Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι την περίοδο από το Δεκέμβρη του 2003 μέχρι τώρα ο δασικός πλούτος της χώρας υπέστη μεγάλη και ανεπανόρθωτη ζημιά.
Θα αναρωτηθούν ίσως κάποιοι γιατί τα βάζουμε μόνο μ’ αυτούς τους δύο, όταν οι ολομέλειες του ΣτΕ είναι πολυπληθείς. Δεν έχουμε τη λογική ότι οι υπόλοιποι σύμβουλοι του ΣτΕ είναι άμοιροι ευθυνών. Θέλουμε, όμως, να υπογραμμίσουμε ότι, όπως συμβαίνει στα κοπάδια των προβάτων με τα γκεσέμια, έτσι και στο ΣτΕ οι πρόεδροί του έσυραν τους συμβούλους του ΣτΕ παλαιότερα στη σιωπηρή απόρριψη της απόφασης 27/1999 του ΑΕΔ και τώρα στην αποδοχή της.
Τώρα το ΣτΕ προχώρησε σε μια ιστορική αναδρομή της απόφασης 27/1999 και έτσι με την απόφασή του 32/2013 της έδωσαν μεγάλη νομική ισχύ. Παραμένει όμως ένα πρόβλημα που έχουμε επισημάνει σε πληθώρα άρθρων μας. Παρατηρείται το φαινόμενο να μην εφαρμόζονται από τη δημόσια διοίκηση (φυσικά μετά από αυστηρή εντολή των υπουργών) οι αποφάσεις του ΣτΕ που προστατεύουν το δάσος. Και όχι μόνον αυτό. Το ίδιο το ΣτΕ και το αρμόδιο όργανό του, η Ειδική Επιτροπή του άρθρου 5 του νόμου 1470/1984, δεν παρεμβαίνουν ακόμη και σε περιπτώσεις που γίνονται καταγγελίες ή σε περιπτώσεις –όπως αυτή που εξετάζουμε– που παραβιάζονται αποφάσεις του ίδιου του ΣτΕ.
Η αναδρομή που έκανε η Ολομέλεια του ΣτΕ ήταν αναγκαία, γιατί από τον Οκτώβρη του 1999 μέχρι τώρα έχουν γίνει σημαντικές παρεμβάσεις των κυβερνήσεων, πράσινων και μπλε, που ερμηνεύτηκαν απ’ όλους τους καλοθελητές ως να μην αλλοίωναν και να μην αναιρούσαν τονεπιστημονικό ορισμό του δάσους, μπάζοντας σ’ αυτόν αριθμητικά δεδομένα και συγκεκριμένα ξυλώδη φυτά που έπρεπε να υπάρχουν προκειμένου μια έκταση να χαρακτηριστεί ως δάσος.
Το 2001 αναθεωρήθηκε το σύνταγμα και εισήχθη στο άρθρο 24 μια ερμηνευτική δήλωση, στην οποία επαναλαμβάνεται μεν ο επιστημονικός ορισμός του δάσους, όμως προστέθηκε η λέξη «αναγκαία» πριν την λέξη «επιφάνεια». Οι προθέσεις αυτής της παρέμβασης ήταν φανερές και αποτυπώθηκαν στα πρακτικά της αναθεωρητικής βουλής. Οι εμπνευστές της ερμηνευτικής δήλωσης ήθελαν να περιπλέξουν τα πράγματα και να ανοίξουν μια ατέρμονα συζήτηση για το κατά πόσον χρειάζεται να εισάγουμε στον επιστημονικό ορισμό του δάσους αριθμητικά δεδομένα.
Οπως είναι γνωστό σ’ αυτούς που ασχολούνται συστηματικά με τη δασική νομοθεσία, αυτό το πέτυχαν για αρκετά χρόνια. Αλλωστε, όλα τα προηγούμενα χρόνια αυτό είχε κάνει και ο πρώην πρόεδρος του ΣτΕ Π. Πικραμμένος (και όχι μόνον αυτός).
Στην ιστορική του αναδρομή το ΣτΕ, με τη «διπλωματική γλώσσα»που χρησιμοποιείται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αναφέρεται στην προσθήκη της λέξης «αναγκαία» στον επιστημονικό ορισμό του δάσους και καταλήγει:
Κατά τα ανωτέρω, ο αναθεωρητικός νομοθέτης υιοθέτησε τους ορισμούς του δάσους και της δασικής εκτάσεως που είχε δώσει η απόφαση 27/1999 του ΑΕΔ, η οποία ρητώς αναφέρει ότι αυτοί αποτελούν ορισμούς της επιστήμης της δασικής οικολογίας. Τούτου δε έπεται, πρώτον, ότι είναι αδιάφορο το είδος ή τα είδη αγρίων ξυλωδών από τα οποία αποτελούνται, δηλαδή, αν είναι δασοπονικά ή μη, εφόσον αποτελούν οργανική ενότητα. Και, δεύτερον, ότι η προσθήκη της λέξεως “αναγκαία” εντάσσεται στους ορισμούς αυτούς και δεν τους ανατρέπει, απαιτώντας μια αριθμητικώς προσδιορισμένη ελάχιστη έκταση προς δασοπονική εκμετάλλευση, κατά τα αναφερόμενα στην εισηγητική έκθεση του ν.998/79 (ανωτέρω σκέψη 7) ή προς ικανοποίηση της “κοινής λογικής”, αλλά μια έκταση που είναι πράγματι αναγκαία προκειμένου να λειτουργήσει ένα δασικό οικοσύστημα αναλόγως της θέσεως αυτού (υψομέτρου, γεωγραφικού πλάτους και μήκους) και των επικρατουσών σε αυτήν εδαφολογικών, κλιματικών και άλλων συνθηκών (οι εμφάσεις δικές μας).Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι μετά την ξεκάθαρη αυτή τοποθέτηση επιβάλλεται –σαν το νόμο της βαρύτητας– η υποχρέωση τόσο του Ειδικού Γραμματέα Δασών όσο και του Γενικού Διευθυντή Δασών να πάρουν πίσω τις δικές τους εγκυκλίους και τις εγκυκλίους των υπουργών Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, οι οποίες εισήγαγαν αριθμητικά δεδομένα και ορισμένα ξυλώδη φυτά προκειμένου να χαρακτηριστεί μια έκταση είτε ως δάσος, είτε ως δασική, είτε ως χορτολιβαδική έκταση, όπως είναι για παράδειγμα τα φρυγανώδη και οι δασωμένες εποικιστικές εκτάσεις.
Το Δεκέμβρη του 2003, ψηφίστηκε και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ ο δασοκτόνος νόμος 3208/2003. Με το άρθρο 1 παρ. 1 του νόμου αυτού άλλαξαν οι παράγραφοι 1 έως 5 του νόμου 998/1979. Για όλο το διάστημα που ο Π. Πικραμμένος ήταν εισηγητής στην εξεταζόμενη από το ΣτΕ προσφυγή κατά της εφαρμοστικής εγκυκλίου 1099/2004 του δασοκτόνου νόμου οι διατάξεις αυτές χαρακτηρίστηκαν ως συνταγματικές! Γι’ αυτή την προσφορά του στην πατρίδα του κεφαλαίου ο Π. Πικραμμένος επιβραβεύτηκε με μια θέση αντιπροέδρου του ΣτΕ το καλοκαίρι του 2007 και με την προεδρία το 2009. Τώρα, ο Π. Πικραμμένος και οι σύμβουλοι και αντιπρόεδροι του ΣτΕ, που ψήφισαν την απόφαση 32/2013, έκαναν διαμετρικά αντίθετη προσέγγιση και χαρακτήρισαν τις διατάξεις της παρ.1 του άρθρου 1 του νόμου 3208 και την παρ. 3 του άρθρου 15 του νόμου 1734 ως αντισυνταγματικές. Επισημαίνουμε ότι υπήρξε και μειοψηφία και εάν δεν δράσουμε αποφασιστικά και γρήγορα αυτή η μειοψηφία μπορεί να μετατραπεί σε πλειοψηφία. Ο νοών νοείτω.
Οι πλειοψηφίσαντες σύμβουλοι (συμπεριλαβανόμενων και των δύο προέδρων) εξέφρασαν τη θέση τους στις σκέψεις 12, 13, 14 και 16. Παραθέτουμε το μεγαλύτερο μέρος τους, γιατί έχουν τεράστια σημασία μιας και δίνουν όπλα σ’ όσους υποστηρίζουν τον επιστημονικό ορισμό του δάσους και δεν δέχονται τις ανατροπές του δασοκτόνου νόμου:
12. Επειδή με τις ανωτέρω διατάξεις του νέου άρθρου 3 του Ν. 998/1979 ορίζεται ότι δασικό οικοσύστημα υπάρχει όταν σωρευτικώς υπάρχουν τα ακόλουθα στοιχεία: α) άγρια ξυλώδη φυτά τα οποία είναι δασοπονικά, μπορούν δηλαδή να παράγουν με δασική εκμετάλλευση δασικά προϊόντα (παρ.3 περ. Ι), β) έκταση επί της οποίας τα ανωτέρω φυτά υπάρχουν,αριθμητικώς προσδιοριζόμενων των ελάχιστων τετραγωνικών μέτρων αυτής (παρ. 3 περ. ΙΙ, εδάφιο πρώτο) (σ.σ. προφανώς εννοούν τα 3 στρέμματα) και γ) συγκόμωση των επί της αυτής εκτάσεως δασοπονικών ειδών αριθμητικώς καθοριζόμενη (παρ. 3, περ. ΙΙΙ, εδάφιο πρώτο).Και το ΣτΕ καταλήγει:
Περαιτέρω δε, με τις αυτές διατάξεις ορίζεται ότι τα κατά τα ανωτέρω δασικά οικοσυστήματα είναι ι) δάση αν η συγκόμωση των δασοπονικών ειδών καλύπτει αριθμητικώς προσδιοριζόμενο ποσοστό της επιφανείας επί της οποίας ευρίσκονται (παρ. 3 περ. ΙΙΙ εδάφιο δεύ-τερο στοιχ. α’) και ιι) δασικές εκτάσεις αν η συγκόμωση των θαμνώδους μορφής δασοπονικών ειδών καλύπτει αριθμητικώς επίσης προσδιοριζόμενο ποσοστό επί της εκτάσεως επί της οποίας ευρίσκονται (παρ. 3 περ. ΙΙΙ εδάφιο δεύτερο στοιχ.β’).
13. Επειδή οι αναφερόμενες στην προηγούμενη σκέψη, υπό στοιχεία α’, β’, γ’, διατάξεις είναι αντίθετες προς το άρθρο 24 του Συντάγματος και την υπό το άρθρο 24 του Συντάγματος ερμηνευτική δήλωση για τους εξής λόγους. α) Η της περ. Ι της παρ. 3 του νέου άρθρου 3 διότι εξαρτά την ύπαρξη του δασικού συστήματος από τη δυνατότητα οικονομικής του εκμεταλλεύσεως, η οποία ενδέχεται μεν να υπάρχει πλην δεν είναι υποχρεωτική, κατά τα αναφερόμενα στη σκέψη 8, επανεισάγουσα έτσι στη θέση των υιοθετηθέντων από τον αναθεωρητικό νομοθέτη ορισμών της δασικής οικολογίας εκείνους της δασοπονίας, β) η του πρώτου εδαφίου της περ. ΙΙ της παρ. 3 του νέου άρθρου 3 διότι… εξαρτά την ιδιότητά του ως δασικού οικοσυστήματος από έκταση της οποίας το ελάχιστο εμβαδόν καθορίζεται αριθμητικώς αδιαφόρως της θέσεώς της και των επικρατουσών σε αυτήν εδαφολογικών, κλιματικών και άλλων συνθηκών… και γ) …διότι εξαρτά την ιδιότητα ενός οικοσυστήματος ως δασικού… από το ανελαστικό αριθμητικό κριτήριο της συγκομώσεως του εδάφους όπου αυτή φύεται…
14 …Οι ανωτέρω διατάξεις, επομένως, πέραν της κατά τα ανωτέρω αντισυνταγματικότητας τους… προσκρούουν και στο τελευταίο εδάφιο της υπό το άρθρο 24 του Συντάγματος ερμηνευτικής δηλώσεως. Τούτο δε διότι δεν θέτουν ως κριτήριο χαρακτηρισμού μιας εκτάσεως ως δάσους ή δασικής το αραιό ή μη της επ’ αυτής δασικής βλαστήσεως αλλά άλλο κριτήριο που συνάπτεται με το ύψος της βλαστήσεως…
16 …Τούτου δε έπεται ότι η αναφερομένη στην προηγούμενη σκέψη νέα παράγραφος 3 του άρθρου 15 του Ν. 1734/1987, που θεωρεί μία έκταση ως έχουσα δασικό χαρακτήρα από την ύπαρξη ορισμένων μόνο δασοπονικών φυτών και με μαθηματικώς οριζόμενο ποσοστό συγκομώσεως, είναι αντίθετη προς το ανωτέρω άρθρο 24 του Συντάγματος και την υπ’ αύτό ερμηνευτική δήλωση και ως εκ τούτου ανίσχυρη, ως προσκρούουσα στην ανωτέρω ερμηνευτική δήλωση (οι εμφάσεις δικές μας).
18. Επειδή, μετά την διαπίστωση, με τις σκέψεις 13, 14 και 16 της αντιθέσεως προς το Σύνταγμα συνεπώς δε και του ανισχύρου των ανωτέρω διατάξεων του νέου άρθρου 3 του Ν. 998/1979 και της νέας παρ. 3 του άρθρου 15 του Ν. 1734/1987, με τις οποίες δίνεται ο ορισμός των δασών και των δασικών εκτάσεων, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο αναφερόμενος στη σκέψη 2 λόγος ακυρώσεως με τον οποίο το αιτούν προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ακυρωτέα ως αντισυνταγματική γιατί η προβλεπόμενη από αυτήν να διεξαχθεί εργασία καταρτίσεως του δασολογίου γίνονται βάσει των ορισμών που δίνονται στις ανωτέρω ανίσχυρες διατάξεις. Τούτου δε έπεται ότι πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση (οι εμφάσεις δικές μας).
Ολοι οι δασικοί χάρτες πρέπει να καταρτιστούν από την αρχή
Γράψαμε και στο προηγούμενο άρθρο μας, ότι πρέπει να καταργηθούν όλες οι εγκύκλιες διαταγές των υπουργών Γεωργίας και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Επανερχόμαστε σ’ αυτό το ζήτημα και παίρνοντας αφορμή από την απόφαση του ΣτΕ (σημείο 18), στην οποία αποφαίνεται ότι δεν μπορεί να καταρτιστεί το δασολόγιο με τις αντισυνταγματικές διατάξειςτου δασοκτόνου νόμου 3208/2003, υποστηρίζουμε ευθέως, ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάρτιση των δασικών χαρτών με αντισυνταγματικές και ανίσχυρες διατάξεις. Οσοι από τους δασικούς χάρτες έχουν καταρτιστεί, σε όποιο στάδιο και αν βρίσκονται, πρέπει να καταρτιστούν από την αρχή, με βάση το νέο επιστημονικό ορισμό του δάσους.Στους δασικούς χάρτες πρέπει να συμπεριληφθούν οι φρυγανώδεις εκτάσεις, που σύμφωνα με τον επιστημονικό ορισμό του δάσους ανήκουν είτε στα δάση είτε στις δασικές εκτάσεις. Ενημερωτικά αναφέρουμε ότι το Φλεβάρη του 1980 το Τεχνικό Συμβούλιο Δασών (στο οποίο είχαν πάρει μέρος οι πέντε από τους επτά) είχε εισηγηθεί ότι οι φρυγανώδεις ανήκουν στις χορτολιβαδικές εκτάσεις. Με βάση δε αυτή την εισήγηση οι εκτάσεις αυτές μένουν ανυπεράσπιστες στη βουλιμία των μεγαλοκαταπατητών. Σε επόμενο άρθρο μας θα μιλήσουμε αναλυτικά γι’ αυτή την εισήγηση του Τεχνικού Συμβουλίου Δασών. Επίσης, στους δασικούς χάρτες πρέπει να συμπεριληφθούν οι άβατες κλιτύες των ορέων.
Ομως, απαραίτητη προϋπόθεση για να καταρτιστούν και να εγκριθούν πραγματικοί δασικοί χάρτες, που θα προστατεύουν τον δασικό πλούτο της χώρας μας, είναι να καταργηθούν όλοι οι νόμοι που αφαίρεσαν τις αρμοδιότητες της σύνταξής τους από τις Διευθύνσεις Δασών και από τη Διεύθυνση Δασικών Χαρτών (υπάγεται στη Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος). Ανάμεσα σ’ αυτές, όπως έχουμε γράψει παλαιότερα, είναι και η εγκύκλιος για τον ορισμό του δάσους του νόμου 3818/2010, άρθρο 9 παρ. 1, που συντάχτηκε από τους Δ. Ντινόκα και Κ. Διαμαντή και υπογράφτηκε από την πρώην υπουργό ΠΕΚΑ Τίνα Μπιρμπίλη. Στο ζήτημα της κατάργησης των αντιδασικών εγκυκλίων θα επανέλθουμε.
Γεράσιμος Λιόντος
antigoldgreece.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου